ای حوری برهنه باغ خیال من

از بید ها بلند تری دلربا تری

بیهوده طرح قامت خود در هوا مریز

آخر تو با من از همه کس آشنا تری

من پرده از بهاز تنت بر فکنده ام

من پیکر سپید ترا چون درخت بید

با دستهای وحشی خود پوست کنده ام

بیدی که پوست کنده شود تازه و تر است

شفاف تر ز آب و خنک تر ز مزمز است

من دیده ام که ماهی سرخ لبان تو

در چین آبهای جبینت به گردش است

بر پشت ماهیان لبت برق خنده ها

چون آفتاب صبح خزان پر نوازش است

گاه از حرارتی که تو در تن نهفته ای

در بازوان من تری ابر دیده ای

گاه از فروغ خنده خود در سرشک من

رنگین کمان شادی و غم آفریده ای

ای حوری برهنه باغ خیال من

پر باد از تو ساغر شعر زلال من

از شاعر فقید نادر نادر پور